3e week

11-13 mei
Bij vertrek uit Mabuasehube weer een paar uur op zand/gravelweg. We zien in die tijd welgeteld 1 andere auto! Bij het tankstation aangekomen blijkt dat de dop van de watertank weg is. Balen! Aangezien de sleutels in de auto liggen lijkt de meest voor de hand liggende oorzaak dat deze er door Remco niet goed op is gezet en er tijdens het rijden is uitgevallen. Wel komt hierdoor de discussie op gang dat Remco wel vaak spullen vergeet...we maken er zelfs een lijst van. We rijden een campsite binnen in the middle of nowhere, waar zowaar een klein zwembad blijkt te zijn! Timme en Remco laten zich verleiden tot een frisse duik, waarna we alledrie een douche nemen om al het Kgalagadi zand van ons af te wassen. Het water hier wordt opgepompt in een ‘borehole’, nadeel daarvan is alleen dat het water mineraalrijk is. Het lijkt daarom een beetje alsof je je douchet met zeewater...maar dat is nog altijd beter dan geen water. Ook laten we ons verleiden om in het restaurant te gaan eten. We worden blij van de frietjes met vlees. Botswana is een echt vleesland groenten zijn hier duurder en moeilijker te krijgen.
De volgende dag rijden we in 1 ruk de lange saaie snelweg naar Ghanzi, 90 km. Beeld je in je rijd van Elsloo naar Den Bosch en komt tegen: 6 vrachtwagens, 3 personenauto’s, 813 geiten, 73 koeien, 5 paarden, 2 ezels, een aangereden jakhals en 1 politiecontrolepost. Na het testen van onze knipperlichten mogen we door. In Ghanzi strijken we neer op een camping het dorp: met gras, zwembad en stromend warm water. Wat wil een mens nog meer? Remco checkt bij een garage of het geratel dat we soms horen bij lage toerentallen eigenlijk wel normaal is (ja dus) en gaat op zoek naar een tankdop (niet succesvol). Karin en Timme doen de was en wat inkopen voor het avondeten. Wel een lekkere afwisseling om weer wat menselijk leven om ons heen te hebben na de stilte van de Kgalagadi. We besluiten hier 2 nachten te blijven en genieten van het gras en heerlijk grote zwembad. Dit gaan we lang niet meer krijgen. Ook gaan we van start met weekplanning 2 van Timme’s schoolwerk. Naast taal, lezen, rekenen en schrijven staat er ook filosofie, sport, tekenen, computerles, knutselen en engels op. Timme boft want in de pauze kan hij lekker gaan zwemmen. Net als in heel zuidelijk Afrika is dit zwembad vreselijk koud, na 5-10 minuten krijgt Timme kippenvel.
Na deze fijne camping gaan we naar een door San mensen beheerde campsite net buiten Ghanzi. Remco wil graag een kleine bushwalk maken. Aangekomen op de campsite blijkt het enerzijds wel leuk omdat deze plek 2 maanden geleden in het Brabants Dagblad is beschreven, anderzijds minder leuk omdat de campsite minder mooi is dan verwacht. Gelukkig hebben we zelf alles aan boord. Timme is moe en wil aanvankelijk niet mee op de bushwalk, maar als hij de San in zijn traditionele leren broekje ziet verandert hij (gelukkig) van mening. Remco en Timme maken een kleine wandeling , waarbij onze gids ons vertelt over bomen, sporen, hoe je een vuur kunt maken, een slangenhuid laat zien en ons wat vertelt over de lastige situatie waarin de San zich nu bevinden. Het doet mij denken aan de problematiek van de aboriginals in Australië: de traditionele leefwijze wordt beperkt/onmogelijk gemaakt door wettelijke inperkingen (ze mogen bv niet meer jagen in het national park) – vaak ingegeven door commerciële belangen (diamant!) – maar een alternatief is er ook niet echt. Veel mensen gaan dan maar aan de drank. Onze gids lijkt zijn idealen nog niet kwijt te zijn en hoopt de San kennis en tradities nog door te kunnen geven. Hebben wij daar toch maar weer een klein steentje aan bijgedragen.
14-18 mei: Central Kalahari Game Reserve (CKGR)
We vertrekken vroeg naar de CKGR, we hebben nog wel wat rij uren voor de boeg. Na een uur snelweg en een uur zandweg komen wij bij de gate. Deze gate is vrij nieuw en wordt blijkbaar niet zo vaak gebruikt: de vorige bezoekers waren 2 dagen geleden binnengekomen. In het park zien we al snel olifantensporen (poep, afdrukken en gebroken takken), dat hadden we hier niet verwacht. Als Timme dan plotseling ‘olifant!’ roept, zijn we helemaal blij: 4 olifanten net naast de weg. Bij de gate hadden ze gezegd dat er soms olofanten gezien werden door rangers maar nog niet door toeristen...
Als we bij de eerste pan komen vinden we die eigenlijk zo mooi dat we besluiten om daar te kamperen in plaats van de geboekte site: we zien toch geen mens hier. Typisch zien we op zo’n pan springbok, gemsbok en enkele gnoes (wildebeest). Over gnoes gesproken, zij hebben last van (wederom) een tragische botsing tussen natuur en commercie. Om het risico van mond en klauwzeer voor de runderen in te perken, zijn een aan aantal zgn. Veterinary fences gebouwd. Een zo’n fence, de Kuke fence, loopt dwars door de traditionele jaarlijkse trek van gnoes tussen de Okavango delta (water in de droge tijd) en CKGR (gras in de natte tijd). De populatie gnoes is sinds de fence letterlijk gedecimeerd: van 250.000 naar 25.000. We zien zelf vooral enkele (wij denken oudere) gnoes, die zich vaak hebben aangesloten bij een kudde gemsbok of springbok.
De CKGR ligt middenin het Kalahari bassin, enkele tienduizenden jaren geleden was dit nog een waterrijk gebied met grote rivieren en meren. We rijden door de bedding van zo’n oude rivier Passarge Valley, (zeker een km breed!), wat nu een prachtig landschap oplevert: wuivend goud gras afgewisseld met bosjes van paraplu-vormige acacia bomen. We hopen onder zo’n bosje een keer een leeuwenfamilie te spotten, maar dat zit er (nog) niet in. We genieten van deze dag, waarin we weliswaar veel rij uren maken, maar niet tot vervelens toe. Wel eindigt de dag wat minder: onze campsite op Leopard Pan blijkt al bezet! De campsite blijkt dubbel geboekt te zijn. Tsja, ‘This is Africa’. We slapen er niet minder om.
De laatste 2 nachten van CKGR slapen we op Deception Valley, wederom een prachtige vallei.
We staan met de zonsopkomst, rond 6.45 uur op en gaan meteen op pad. Ontbijten doen we meestal rond 8.30 uur met een mooi uitzicht of bij een waterplaats. We rijden op en neer tussen de aanwezige pannen en kunnen de fototoestellen goed gebruiken! Overdag is er natuurlijk school, op prachtige plaatsen. In de namiddag rijden we een 2e rondje en genieten van de prachtige zonsondergang. We spreken nog 2 Belgen die al 7 jaar in Botswana wonen en krijgen nog een paar tips waar we goed gebruik van maken. Timme vindt het wel stoer van alles te vertellen wat hij heeft meegemaakt, de camper, school etc.
De laatste avond hebben we een te groot rondje gereden en moeten het laatste half uur in het donker rijden. Volgens de regels moeten we om 18.30 uur op onze campsite zijn maar ja we hebben geen andere optie dan doorrijden. Helaas zien we weinig activiteit muv wat uilen en een haas die de laatste kilometer voor onze auto blijft rennen i.p.v opzij te springen. Om 19.00 uur zijn we op de campsite waar we snel koken (bloemkool met gebakken aardappeltjes) en vroeg in bed liggen.
We blijven hopen op een mooie ontmoeting met katachtigen. En warempel, als we het park gaan uitrijden op de laatste ochtend zegt Timme plotseling: “leeuw!”. Hij ziet een eind vooruit op de weg een bilpartij, die snel van de weg afspringt. Wij rijden er snel naartoe, maar alleen Timme krijgt nog een glimp te zien. We kijken snel wat voor pootafdrukken we zien (kun je hier heel mooi zien in het zand) en komen tot de conclusie dat dit wel een luipaard geweest moet zijn!
19-20 mei: Intermezzo Maun – 1
Om de waterpomp en de motorkap te repareren, rijden we naar Maun. Na 5 nachten met bijna geen andere mensen om ons heen, gaan we naar de ‘stad’. Remco en Karin zijn hier zo’n 15 jaar geleden ook al geweest en zijn benieuwd naar de veranderingen. In ieder geval bestaat het café waar we toen lekkere koffie hebben gedronken nog steeds! Maun is wel veel groter geworden – Robin: een mooi voorbeeld van ongeplande stedebouw! We vinden een garage die alles kan fixen. De waterpomp blijkt toch weer verstopt te zijn geweest (nu beter gemaakt, met filternetje), het scharnier van de motorkap wordt gelast en de motor wordt grondig nagekeken (alles prima, gelukkig!). Ook onze hoogte-antenne die aangeeft of we onder een tak ed door passen en afgebroken was, wordt er weer op gelast. Remco vindt het niet zo nodig, maar Karin vindt het toch wel handig (en heeft ervaring met Remco’s overmoed van tijd tot tijd). De garage geeft ons een leen auto: een Suzuki Jimmy 4x4; niet te vergelijken met onze camper. Timme vindt het wel stoer.Dit geeft ons ook mooi tijd om ons programma voor de komende weken te optimalizeren. Dat is wel wat gedoe, want het moet bij wel 5 verschillende instanties...gelukkig lukt alles wat we wensen.
We staan op een heerlijke camping: zwembad, handbalveld, badmintonveld, gras, warme douches en water om de was te doen en af en toe zeer trage wifi wat willen we nog meer? Hier gaan we nog terug komen! We kunnen met een gerust hart verder reizen.
De komende 5 dagen gaan we weer naar een nationaalpark genieten van de rust, stilte, natuur, dieren etc. etc.