Eerste 2 weken - verslag
Door: Remco
Blijf op de hoogte en volg RemcoKarinTimme
12 Mei 2015 | Botswana, Ghanzi
De 1e week
Zaterdag om 14.00 vertrokken we na maanden van voorbereiding uit Elsloo. Uitgezwaaid door: Opa en oma Klimmen (die ons ook naar het vliegveld in Brussel brachten), Bram,Mette,Lasse,Fiene, Marianne, Lars, Sterre,Jur,Raf,Sep,Angelique,Ruud,Neva,Finne,Manon,Johan,Ralf,Wout,Febe, Floris, Aniek,Lisa,Petera en Chris.
Na drie lange vluchten komen we moe maar op schema aan in Port Elizabeth, waar Tanja gelukkig op ons staat te wachten. We rijden naar Jeffrey’s Bay waar we dan eindelijk onze camper in het echt zien!! Hij is zelfs groter dan we ons voorgesteld hadden. Na een korte uitleg door Tanja krijgen we de sleutels en rijden we naar ons appartement aan de zee. Aangezien het 27 april een nationale feestdag is, spreken we af om dinsdagavond de verdere overdracht en papierhandel te doen. Het appartement is heel groot en heeft fantastisch uitzicht over de zee. Dat gaat wel een groot verschil zijn als we straks in de camper zitten! ’s Avonds eten we heerlijk bij Nina’s, een echte surfer’s plek. Op 27 april doen we ’s ochtends inkopen voor de camper en ’s middags poetst Karin de camper, terwijl Timme en Remco dammetjes op het strand maken. Omdat het zo goed bevallen was eten we gewoon nog een keer bij Nina’s.
Dinsdagochtend maakt Karin de gordijnen af (bedankt tante Rianne!) en laden we de camper vol. Daarna naar Tanja, waar Remco uitgebreid uitleg krijgt. Samen met Tanja proberen we vervolgens de camper te registreren op onze naam. Dit moet in Port Elizabeth gebeuren, alwaar we Karin in een groot shopping mall afzetten. Helaas blijkt Zuid Afrika niet meer zo soepel te zijn. Stond het vroeger niet bekend als het land waar alles kon, maar wel op zijn tijd? Dus dan maar plan B, wat betekent dat de camper op naam van Tanja geregistreerd blijft Dat moet dan weer in Jeffrey’s Bay gebeuren, dus weer teruggereden. Dat gaat gelukkig wel soepel.
Vervolgens nemen Remco en Timme afscheid van Tanja en rijden weer terug naar PE om Karin op te halen. Omdat het al laat is crashen we in de dichtstbijzijnde camping. Geen beste keuze, maar we staan en nu voor het eerst op eigen benen/wielen! Helaas blijkt de waterpomp niet meer te werken...Daarom op woensdag na nog wat camper-zaken als rijplaten, vouwschep, diesel-jerrycan etc. weer terug naar Jeffrey’s Bay. De watertank moet er onderuit. Er blijkt vuil in de waterpomp te zitten die de motor blokkeerde. Gelukkig merkten we dit nu al en niet pas veel verder op onze reis. Ook is de watertank nu helemaal schoongemaakt van binnen. Omdat het al laat in de middag is gaan we naar de camping in Jeffrey’s Bay. Met uitzicht op zee genieten we van een ietwat bewogen nacht: het waait stevig!
Donderdag 30 april rijden we echt weg. Om Timme te verrassen rijden we langs een dierenpark, waar hij op een eerdere reis al eens met baby leeuwtjes had gespeeld. Helaas waren er nu geen cubs. We rijden door naar Graaff Reinet, waar we overnachten in het Camdeboo NP. De camper begint al meer als thuis aan te voelen.
Vrijdag hebben we een echte rijdag: 700km naar Upington. Een bewuste keuze, om daarna wat vaart te kunnen minderen. De TomTom geeft aan dat we 372 km rechtdoor moeten rijden, tot op heden ons record, van Elsloo tot Groningen zonder afslag etc. Iedereen kan hier wel rijden...De camper rijdt uitstekend en is nog prima comfortabel bij 90-100 km/h. Timme vermaakt zich onderweg prima en leest in één ruk van 1,5 uur, Schateiland van Geronimo Stilton uit. ’s Nachts wordt Timme heel naar wakker: hij heeft koorts en weet niet goed wat er aan de hand is. Met wat Nurofen en voorlezen van papa lukt het om de nacht redelijk door te komen. ’s Ochtends is hij weer helemaal het mannetje. Onderweg bedenken we natuurlijk nog zaken die we nog niet hebben om ons voertuig expeditie-klaar te maken. Daarom gaan we op zaterdagochtend nog Upington in: trechter voor de jerrycan, motorolie, reflectortape om te voldoen aan de eisen in Zambia en Zimbabwe, etc. Ook doen we grote boodschappen, dit is voorlopig de laatste grote stad die we aandoen. Het is ontzettend druk in de stad, ook zijn er lange rijen bij de banken. Het is immers net betaaldag, de 1e van de maand...
2-4 mei: Kgalagadi Transfrontier Park – Zuid-Afrikaanse zijde
’s Middags rijden we door naar het Kgalagadi Transfrontier National Park. We proberen nog een extra nacht in het park te krijgen, maar dat lukt niet. Wel vlakbij de ingang waar we voor het eerst buiten avond eten. Een fijne camping met mooi uitzicht en eigen sanitair, helaas hebben we teveel warm water gebruikt om af te wassen zodat Remco een koude douche krijgt.
Timme krijgt een vervroegd verjaarsdagcadeau: zijn eigen fototoestel. Hij is er erg blij mee en alles en iedereen gaat de komende dagen op de foto.
De volgende dag vroeg op en de 1e dag op safari, waar we ons ontzetten op hebben verheugd. Het landschap is prachtig en we zien met name gemsbokken ‘oryx’. Deze prachtige dieren met kenmerkende spiesvormige horens hebben zich helemaal aangepast aan het warme en droge klimaat. Ze kunnen zelfs tijdelijk hun lichaamstemperatuur op laten lopen tot 44 graden! Dat moeten wij niet proberen... De wagen gaat wel steeds meer herrie maken. Bij inspectie op de campsite blijkt de linkerscharnier van de motorkap te zijn gebroken. Dat betekent dus helaas het einde van ons bezoek aan dit park. We zouden immers de volgende dagen 160 km heen en ook weer terug rijden over de verschrikkelijke wegen. Dit met name vanwege het ‘wasbord’ dat ontstaat op gravel- en zandwegen. Daar kun je of met 20 km/h of met 80 km/h overheen rijden, daartussenin klappert alles uit elkaar!
Flink balen want dit park hadden we hoog op ons verlanglijstje staan en na veel moeite uiteindelijk nog een paar nachten op 2 campings kunnen boeken.
Terug dus maar naar Upington voor het maken van de motorkap. Na enig zoeken vinden we een ‘paneelklopper’ die het scharnier op voorraad heeft en het dezelfde dag kan maken. (Via de Ford garage zouden we enkele dagen gestrand zijn om te moeten wachten op levering van het officiele onderdeel. Maar gelukkig verwezen ons door naar een Ford erkende garage in de buurt). We werden naar de mall gebracht tijdens het wachten en konden dus onverwacht genieten van een uitgebreide lunch en de laatste inkopen doen. We slapen weer op de camping waar we al gestaan hadden.
5 mei: Augrabies Falls
Omdat we nu dus een dag over hebben, besluiten we naar Augrabies Falls te rijden. Dit is een flinke kloof waar de Oranjerivier zich naar beneden stort. Omdat het omliggende land heel droog is geeft dit een prachtig effect. We maken een kleine wandeling naar een uitkijkpunt en zwemmen in het zwembad tijdens het heetst van de dag. ’s Middags rijden we alvast een stukje door richting Botswana om wat tijd te winnen. Dan blijkt wel dat Afrika Afrika is: de camping die wij op het oog hadden bestaat niet meer. Maar dan blijkt er een twintigtal km verderop een camping te zijn die wij niet kenden! We markeren de 2000 km. We rijden nu best veel, eigenlijk iets te veel naar onze zin. Maar dat was wel ingecalculeerd, we willen immers snel naar Botswana toe.
6-10 mei: Kgalagadi Transfrontier Park 2: Botswaanse zijde (Mabuesehube section)
Spannend: de grens over bij McCarthy’s Rest. We blijken daar de vijfde auto te zijn die dag, om 14.00! Gelukkig ging de grensovergang prima. Onze wagen wordt door iedereen met veel aandacht bekeken! Een van de douaniers vraagt zelfs hoe duur hij is want hij wil hem wel kopen. Eerst Zuid-Afrika uit met diverse stempels in ons paspoort en dan Botswana in. Om Botswana in te komen moeten we wegenbelasting betalen: €12. En krijgen we weer mooie stempels in ons paspoort.
In Tsabong belanden we op een camping waar we een plaatsje in een boma (door struiken of stokken omheinde cirkel om dieren buiten te houden) krijgen. De boma is leuk, het water iets minder. Weliswaar wordt er warm water in een ketel met open vuur gemaakt, maar de waterdruk is zo laag dat douchen geen pretje was. Ook is het water erg zout maar dat gaan we de komende tijd meer krijgen want het water wordt opgepompt uit de grond.
De volgende ochtend vertrekken we vol water, diesel en eten naar Mabuasehube, waar we 3 nachten blijven. De weg erheen verandert al snel van asfalt naar gravel naar zand. De wagen houdt zich goed, we gaan over naar 4-wheel drive en verlagen de bandenspanning van 3 naar 2 bar zodat we beter grip hebben.Helaas blijkt het rechter scharnier van de motorkap ook kapot te gaan. Hadden we die toch maar vervangen gelijk met de linker!! Maar hij zag er nog OK uit...Hoewel dit een deukje slaat in het vertrouwen dat we hebben in de wagen, praten we ons moed. We tapen de motorkap mooi in en rijden door. Lang leve ducttape...
Mabuasehube is een gebied dat bestaat uit een aantal drooggevallen beddingen ‘pans’, waar af en toe water in kan staan. Er valt hier op jaarbasis wel degelijk regen, maar de bodem is zo zandrijk (het Kalahari bassin is eigenlijk de zanderige bodem van een enorm binnenmeer van vroeger tijden) dat het toch droog is, zeker in de wintertijd. Veel planten en dieren hebben zich aangepast aan dit harde klimaat. We rijden via een tweetal van zulke pans naar onze campsite. Heerlijk, hier houden we van: een plek waar we echt in de natuur zitten. We hebben buren, maar die staan zo ver weg dat we ze niet eens zien. De camp sites zijn hier niet omheind, dat is dus best wel spannend! Remco en Timme ontdekken rondom de campsite ook leeuwensporen. We rijden in dit park 3 dagen rond, qua wild is dit park niet te vergelijken met bv Kruger, maar wel heel indrukwekkend. We zien veel gemsbok, springbok, steenbok, jakhals, een woestijnhaas, grondeekhoorns, stokstaartjes en vogels. Maar onze droom komt niet uit: geen katachtigen. We zien en volgen veel sporen. Zo zien we dat ’s nachts een tweetal leeuwen helemaal van onze pan naar een ander pan is gelopen over de zandweg. Helaas kunnen we ze niet vinden. Ook anderen die we spreken zien niet veel, op een gelukkige enkeling na.
In Mabuasehube beginnen we ook met het eerste schoolwerk. Karin maakt het eerste weekprogramma. Op de campsite begint Timme met zijn opdrachten. Dit gaat niet geheel zonder slag of stoot, Karin en Remco zijn ineens juf en meester en daarnaast ook best wel streng en veeleisend! Gelukkig valt er met Timme altijd (na een afkoelingsperiode) wel goed over te praten. De grondeekhoorns die rond onze campsite wonen, vinden het ook heel boeiend en komen steeds dichterbij kijken. Leren ze ook nog wat.
Tijdens het badmintonnen raakt Timme met zijn racket zijn losse voortand en Karin kan deze er dan ook uittrekken. Timme moet even wennen met praten zonder 2 voortanden en Remco en Karin moeten wennen aan zijn ‘nieuwe’ lach.
Op de laatste hele en hete dag, vertrouwen we er wel op dat we genoeg water hebben en laven ons aan onze bush-douche. De meest simpele versie van een bush-douche is een emmer met kraantje opgehangen in een boom, maar wij hebben een luxe versie met verwarming op gas en een elektrisch pompje dat het water door een echte handdouche pompt. Remco en Timme vogelen uit hoe het allemaal in elkaar moet. Techniektorens in het groot! En dan genieten we samen van een heerlijke warme douche met uitzicht op de pan. Helaas/gelukkig geen leeuwen,luipaarden of cheetah’s die die 3 prachtige witte lijven komen bewonderen.
Zaterdag om 14.00 vertrokken we na maanden van voorbereiding uit Elsloo. Uitgezwaaid door: Opa en oma Klimmen (die ons ook naar het vliegveld in Brussel brachten), Bram,Mette,Lasse,Fiene, Marianne, Lars, Sterre,Jur,Raf,Sep,Angelique,Ruud,Neva,Finne,Manon,Johan,Ralf,Wout,Febe, Floris, Aniek,Lisa,Petera en Chris.
Na drie lange vluchten komen we moe maar op schema aan in Port Elizabeth, waar Tanja gelukkig op ons staat te wachten. We rijden naar Jeffrey’s Bay waar we dan eindelijk onze camper in het echt zien!! Hij is zelfs groter dan we ons voorgesteld hadden. Na een korte uitleg door Tanja krijgen we de sleutels en rijden we naar ons appartement aan de zee. Aangezien het 27 april een nationale feestdag is, spreken we af om dinsdagavond de verdere overdracht en papierhandel te doen. Het appartement is heel groot en heeft fantastisch uitzicht over de zee. Dat gaat wel een groot verschil zijn als we straks in de camper zitten! ’s Avonds eten we heerlijk bij Nina’s, een echte surfer’s plek. Op 27 april doen we ’s ochtends inkopen voor de camper en ’s middags poetst Karin de camper, terwijl Timme en Remco dammetjes op het strand maken. Omdat het zo goed bevallen was eten we gewoon nog een keer bij Nina’s.
Dinsdagochtend maakt Karin de gordijnen af (bedankt tante Rianne!) en laden we de camper vol. Daarna naar Tanja, waar Remco uitgebreid uitleg krijgt. Samen met Tanja proberen we vervolgens de camper te registreren op onze naam. Dit moet in Port Elizabeth gebeuren, alwaar we Karin in een groot shopping mall afzetten. Helaas blijkt Zuid Afrika niet meer zo soepel te zijn. Stond het vroeger niet bekend als het land waar alles kon, maar wel op zijn tijd? Dus dan maar plan B, wat betekent dat de camper op naam van Tanja geregistreerd blijft Dat moet dan weer in Jeffrey’s Bay gebeuren, dus weer teruggereden. Dat gaat gelukkig wel soepel.
Vervolgens nemen Remco en Timme afscheid van Tanja en rijden weer terug naar PE om Karin op te halen. Omdat het al laat is crashen we in de dichtstbijzijnde camping. Geen beste keuze, maar we staan en nu voor het eerst op eigen benen/wielen! Helaas blijkt de waterpomp niet meer te werken...Daarom op woensdag na nog wat camper-zaken als rijplaten, vouwschep, diesel-jerrycan etc. weer terug naar Jeffrey’s Bay. De watertank moet er onderuit. Er blijkt vuil in de waterpomp te zitten die de motor blokkeerde. Gelukkig merkten we dit nu al en niet pas veel verder op onze reis. Ook is de watertank nu helemaal schoongemaakt van binnen. Omdat het al laat in de middag is gaan we naar de camping in Jeffrey’s Bay. Met uitzicht op zee genieten we van een ietwat bewogen nacht: het waait stevig!
Donderdag 30 april rijden we echt weg. Om Timme te verrassen rijden we langs een dierenpark, waar hij op een eerdere reis al eens met baby leeuwtjes had gespeeld. Helaas waren er nu geen cubs. We rijden door naar Graaff Reinet, waar we overnachten in het Camdeboo NP. De camper begint al meer als thuis aan te voelen.
Vrijdag hebben we een echte rijdag: 700km naar Upington. Een bewuste keuze, om daarna wat vaart te kunnen minderen. De TomTom geeft aan dat we 372 km rechtdoor moeten rijden, tot op heden ons record, van Elsloo tot Groningen zonder afslag etc. Iedereen kan hier wel rijden...De camper rijdt uitstekend en is nog prima comfortabel bij 90-100 km/h. Timme vermaakt zich onderweg prima en leest in één ruk van 1,5 uur, Schateiland van Geronimo Stilton uit. ’s Nachts wordt Timme heel naar wakker: hij heeft koorts en weet niet goed wat er aan de hand is. Met wat Nurofen en voorlezen van papa lukt het om de nacht redelijk door te komen. ’s Ochtends is hij weer helemaal het mannetje. Onderweg bedenken we natuurlijk nog zaken die we nog niet hebben om ons voertuig expeditie-klaar te maken. Daarom gaan we op zaterdagochtend nog Upington in: trechter voor de jerrycan, motorolie, reflectortape om te voldoen aan de eisen in Zambia en Zimbabwe, etc. Ook doen we grote boodschappen, dit is voorlopig de laatste grote stad die we aandoen. Het is ontzettend druk in de stad, ook zijn er lange rijen bij de banken. Het is immers net betaaldag, de 1e van de maand...
2-4 mei: Kgalagadi Transfrontier Park – Zuid-Afrikaanse zijde
’s Middags rijden we door naar het Kgalagadi Transfrontier National Park. We proberen nog een extra nacht in het park te krijgen, maar dat lukt niet. Wel vlakbij de ingang waar we voor het eerst buiten avond eten. Een fijne camping met mooi uitzicht en eigen sanitair, helaas hebben we teveel warm water gebruikt om af te wassen zodat Remco een koude douche krijgt.
Timme krijgt een vervroegd verjaarsdagcadeau: zijn eigen fototoestel. Hij is er erg blij mee en alles en iedereen gaat de komende dagen op de foto.
De volgende dag vroeg op en de 1e dag op safari, waar we ons ontzetten op hebben verheugd. Het landschap is prachtig en we zien met name gemsbokken ‘oryx’. Deze prachtige dieren met kenmerkende spiesvormige horens hebben zich helemaal aangepast aan het warme en droge klimaat. Ze kunnen zelfs tijdelijk hun lichaamstemperatuur op laten lopen tot 44 graden! Dat moeten wij niet proberen... De wagen gaat wel steeds meer herrie maken. Bij inspectie op de campsite blijkt de linkerscharnier van de motorkap te zijn gebroken. Dat betekent dus helaas het einde van ons bezoek aan dit park. We zouden immers de volgende dagen 160 km heen en ook weer terug rijden over de verschrikkelijke wegen. Dit met name vanwege het ‘wasbord’ dat ontstaat op gravel- en zandwegen. Daar kun je of met 20 km/h of met 80 km/h overheen rijden, daartussenin klappert alles uit elkaar!
Flink balen want dit park hadden we hoog op ons verlanglijstje staan en na veel moeite uiteindelijk nog een paar nachten op 2 campings kunnen boeken.
Terug dus maar naar Upington voor het maken van de motorkap. Na enig zoeken vinden we een ‘paneelklopper’ die het scharnier op voorraad heeft en het dezelfde dag kan maken. (Via de Ford garage zouden we enkele dagen gestrand zijn om te moeten wachten op levering van het officiele onderdeel. Maar gelukkig verwezen ons door naar een Ford erkende garage in de buurt). We werden naar de mall gebracht tijdens het wachten en konden dus onverwacht genieten van een uitgebreide lunch en de laatste inkopen doen. We slapen weer op de camping waar we al gestaan hadden.
5 mei: Augrabies Falls
Omdat we nu dus een dag over hebben, besluiten we naar Augrabies Falls te rijden. Dit is een flinke kloof waar de Oranjerivier zich naar beneden stort. Omdat het omliggende land heel droog is geeft dit een prachtig effect. We maken een kleine wandeling naar een uitkijkpunt en zwemmen in het zwembad tijdens het heetst van de dag. ’s Middags rijden we alvast een stukje door richting Botswana om wat tijd te winnen. Dan blijkt wel dat Afrika Afrika is: de camping die wij op het oog hadden bestaat niet meer. Maar dan blijkt er een twintigtal km verderop een camping te zijn die wij niet kenden! We markeren de 2000 km. We rijden nu best veel, eigenlijk iets te veel naar onze zin. Maar dat was wel ingecalculeerd, we willen immers snel naar Botswana toe.
6-10 mei: Kgalagadi Transfrontier Park 2: Botswaanse zijde (Mabuesehube section)
Spannend: de grens over bij McCarthy’s Rest. We blijken daar de vijfde auto te zijn die dag, om 14.00! Gelukkig ging de grensovergang prima. Onze wagen wordt door iedereen met veel aandacht bekeken! Een van de douaniers vraagt zelfs hoe duur hij is want hij wil hem wel kopen. Eerst Zuid-Afrika uit met diverse stempels in ons paspoort en dan Botswana in. Om Botswana in te komen moeten we wegenbelasting betalen: €12. En krijgen we weer mooie stempels in ons paspoort.
In Tsabong belanden we op een camping waar we een plaatsje in een boma (door struiken of stokken omheinde cirkel om dieren buiten te houden) krijgen. De boma is leuk, het water iets minder. Weliswaar wordt er warm water in een ketel met open vuur gemaakt, maar de waterdruk is zo laag dat douchen geen pretje was. Ook is het water erg zout maar dat gaan we de komende tijd meer krijgen want het water wordt opgepompt uit de grond.
De volgende ochtend vertrekken we vol water, diesel en eten naar Mabuasehube, waar we 3 nachten blijven. De weg erheen verandert al snel van asfalt naar gravel naar zand. De wagen houdt zich goed, we gaan over naar 4-wheel drive en verlagen de bandenspanning van 3 naar 2 bar zodat we beter grip hebben.Helaas blijkt het rechter scharnier van de motorkap ook kapot te gaan. Hadden we die toch maar vervangen gelijk met de linker!! Maar hij zag er nog OK uit...Hoewel dit een deukje slaat in het vertrouwen dat we hebben in de wagen, praten we ons moed. We tapen de motorkap mooi in en rijden door. Lang leve ducttape...
Mabuasehube is een gebied dat bestaat uit een aantal drooggevallen beddingen ‘pans’, waar af en toe water in kan staan. Er valt hier op jaarbasis wel degelijk regen, maar de bodem is zo zandrijk (het Kalahari bassin is eigenlijk de zanderige bodem van een enorm binnenmeer van vroeger tijden) dat het toch droog is, zeker in de wintertijd. Veel planten en dieren hebben zich aangepast aan dit harde klimaat. We rijden via een tweetal van zulke pans naar onze campsite. Heerlijk, hier houden we van: een plek waar we echt in de natuur zitten. We hebben buren, maar die staan zo ver weg dat we ze niet eens zien. De camp sites zijn hier niet omheind, dat is dus best wel spannend! Remco en Timme ontdekken rondom de campsite ook leeuwensporen. We rijden in dit park 3 dagen rond, qua wild is dit park niet te vergelijken met bv Kruger, maar wel heel indrukwekkend. We zien veel gemsbok, springbok, steenbok, jakhals, een woestijnhaas, grondeekhoorns, stokstaartjes en vogels. Maar onze droom komt niet uit: geen katachtigen. We zien en volgen veel sporen. Zo zien we dat ’s nachts een tweetal leeuwen helemaal van onze pan naar een ander pan is gelopen over de zandweg. Helaas kunnen we ze niet vinden. Ook anderen die we spreken zien niet veel, op een gelukkige enkeling na.
In Mabuasehube beginnen we ook met het eerste schoolwerk. Karin maakt het eerste weekprogramma. Op de campsite begint Timme met zijn opdrachten. Dit gaat niet geheel zonder slag of stoot, Karin en Remco zijn ineens juf en meester en daarnaast ook best wel streng en veeleisend! Gelukkig valt er met Timme altijd (na een afkoelingsperiode) wel goed over te praten. De grondeekhoorns die rond onze campsite wonen, vinden het ook heel boeiend en komen steeds dichterbij kijken. Leren ze ook nog wat.
Tijdens het badmintonnen raakt Timme met zijn racket zijn losse voortand en Karin kan deze er dan ook uittrekken. Timme moet even wennen met praten zonder 2 voortanden en Remco en Karin moeten wennen aan zijn ‘nieuwe’ lach.
Op de laatste hele en hete dag, vertrouwen we er wel op dat we genoeg water hebben en laven ons aan onze bush-douche. De meest simpele versie van een bush-douche is een emmer met kraantje opgehangen in een boom, maar wij hebben een luxe versie met verwarming op gas en een elektrisch pompje dat het water door een echte handdouche pompt. Remco en Timme vogelen uit hoe het allemaal in elkaar moet. Techniektorens in het groot! En dan genieten we samen van een heerlijke warme douche met uitzicht op de pan. Helaas/gelukkig geen leeuwen,luipaarden of cheetah’s die die 3 prachtige witte lijven komen bewonderen.
-
12 Mei 2015 - 22:46
Né En Mirjam:
Lieve alle drie
Hebben met bewondering jullie reisverslag gelezen. Wat maken jullie nu al een hoop mee!! Fijn dat het goed gaat met de camper ( nou ja op enkele scharnieren na dan) Ook prachtige foto's. Leuk om te volgen hope het jullie vergaat. Wachten nu al op het vervolg. Hier alles goed. Dikke kus voor allen van ons. papa en mama -
13 Mei 2015 - 07:27
Babette:
Super leuk om jullie avonturen te lezen en mee te genieten!!l -
13 Mei 2015 - 08:55
Marcel Kessels En Juliëtte:
Wij zien jullie reisverslag zo weer voor ons. Zuid Afrika waar we enkele jaren geleden ook zijn geweest trekt ons ook nog steeds. Jullie verslag prikkelt dit alleen nog meer. Gezien het pensioen van Marcel per 1 mei j.l. gaan we nu ook wat reisplannen maken en mogelijk ook weer naar Zuid Afrika. Geniet ervan en houd ons op de hoogte van jullie ervaringen. -
13 Mei 2015 - 09:47
Jan En Karin:
Wat een schitterende foto's en wat is er al veel gebeurd! Die 1e nieuwe tand van Timme komt al mooi naar beneden, die lach gaat vast snel veranderen. Ja wel pech met die scharnieren maar dat hebben jullie ook weer creatief opgelost. Spannend dat er leeuwen langs hebben gelopen, zo leuk om dat op de foto te zien. En de stokstaartjes! Succes en plezier met het schoolwerk, en veel genieten en liefs van ons! -
13 Mei 2015 - 18:19
Robin:
Dat is al genoeg om te vertellen als je nu thuis zou komen! Iedereen is nu wel benieuwd naar de hoeveelheid duck-tape die nodig gaat zijn ;) Tijd voor de katachtigen, have fun!! -
16 Mei 2015 - 09:09
Cissie:
Wat een avonturen en die ups en downs horen er altijd bij denk ik.
Heel veel groetjes -
16 Mei 2015 - 13:26
Ivy:
Hoi Timme hóe gaat het met je.
-
16 Mei 2015 - 13:42
Ivy:
Is er iemand -
16 Mei 2015 - 16:12
Wout En Febe:
Hallo Timme,
Wat een mooie foto's heb je gemaakt met je nieuwe fototoestel. We zijn benieuwd naar je volgende reisverslagen!
We hebben vandaag een leuk toernooi gespeeld bij ESC en zijn derde geworden.
Gr Wout en Febe -
17 Mei 2015 - 20:42
Tom, Maaike, Pim En Jens:
Hoi Remco, Karin en Timme,
Wat een mooie verhalen allemaal! Heel erg leuk om te lezen.
Geniet van alle mooie momenten! Wij kijken al uit naar jullie volgende verhaal.
Heel veel groetjes Tom, Maaike, Pim en Jens -
18 Mei 2015 - 00:25
Loek En Suzy:
Hoi hoi allemaal,
Fijn om te lezen dat alles goed gaat. Houd de moed erin mbt de camper.
Hopelijk zien jullie snel wat katachtigen. Keep on living the dream.
Kus en knuf uit Sydney voor jullie alledrie.
En blijf schrijven op dit blog. -
19 Mei 2015 - 15:35
Jean Clerx:
Hallo Karin en familie,
we krijgen toch zeker wel nog een foto van een sporter te zien?
groet,
Jean
-
20 Mei 2015 - 21:43
Thijn En Lotte:
Hoi Timme,
Stoer zeg al die wilde dieren en mooie foto's. Je hebt nu al een hoop spannende dingen meegemaakt. Zaterdag gaan we ook naar de leeuwen, je weet wel die andere Lions.
Groetjes, Thijn en Lotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
